Deel 1 uit de serie “Over Burnout”
Persoonlijke belevingen met een voetnoot van Marieke Cavé.
Het is vrijdagmiddag en ik kom thuis van het naar school brengen van mijn kinderen, onderdeel van mijn weekritme op de meeste dagen. Net als afgelopen maand voel ik me al moe bij het opstaan en kan ik met regelmaat niet meer in slaap komen nadat ik wakker wordt ’s nachts. Nu tijdens het lopen naar de deur merk ik dat ik helemaal geen zin heb om te werken.
Ik loop al weken bij het minste of geringste tegen mijn partner te mopperen en ben snel geïrriteerd. Eigenlijk wil ik helemaal niets… even niets… geen kinderen, geen werk, geen…,maar ik duw dit gevoel direct weer weg: “dat kan ik toch niet maken; ik hou toch van mijn kinderen… en mijn werk is toch leuk !! ??”.
Tegelijkertijd loop ik te malen over de nachtmerries en het niet meer naar school willen van mijn zoontje. Ik voel me schuldig en wanhopig: hadden we hem dan toch op de oude school moeten laten? En nogmaals passeert alles wat ik nog moet doen die dag voor m’n werk…en dat is een hoop…
Als Van het ene op het andere moment voelt ik me verschrikkelijk moe. Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Het lijkt alsof er een horde paarden over me heen is gedenderd…zo moe, uitgeput, ellendig en grieperig. Mijn lijf lijkt het ter plekke op te geven. Moeizaam doe ik de voordeur open; bereik de bank en stort letterlijk neer. Even rust…het moet even stil zijn in mijn hoofd … voor ik ga starten met mijn werk…
EVEN RUST !!! Hoezo rust…..???
Het lijkt alsof elke zenuw 150% open staat; alsof de spanning door mijn lichaam giert. Ik zeg tegen mezelf dat ik rustig MOET worden, want IK MOET immers straks weer. Ik roep mezelf tot de orde ! Het helpt echter niet…het stopt van geen kant… wat ik ook doe of juist niet doe…waar ik ook rust probeer te vinden, het lukt me niet. Het blijft ontzettend onrustig in mijn lijf en hoofd.
Ik ben bang, kortademig en wil niet alleen zijn. Weet niet waar ik het moet zoeken en wat ik moet doen om weer enigszins tot rust te komen. Ik loop rond maar ben zo moe… voel me zo uitgewoond. Gedachten schieten door mijn hoofd als: “hoe moet dat nu … “dit komt nooit meer goed”…”ik kan de kinderen niet halen, ik haal de school niet eens….”. Ik moet nog zoveel doen voor mijn werk… Dit MÁG niet gebeuren…, dit KAN NIET!
Wat ik hierover kan zeggen als professional en ervaringsdeskundige.
Het kan je overkomen dat schijnbaar “ineens” al je energie op is; alsof het kaarsje wordt uitgeblazen en de vermoeidheid acuut toeslaat. Soms zo alarmerend dat het lijkt of je een hartaanval of acuut falen van je lichaam meemaakt. Een huisartsbezoek, eerste hulp en soms ambulance zijn het gevolg. Een intensief onderzoek naar wat er loos is… want er moet toch iets mis zijn met je lichaam. En … ja, dat klopt…
ER IS OOK IETS MIS… het is alleen niet wat je denkt.
Het is een burnout ! Ja je leest het goed.
Burnout zit niet tussen je oren maar in je lijf !!
“Het lichaam” stagneert; is letterlijk uitgeput als gevolg van een té lang proces van chronische stress dat je lichaam gaande hield, als het ware continue activeerde. En daarmee pleegde jij roofbouw op je energie(reserves), totdat er tenslotte (bijna) niets meer over was. Ook ben je vaker somber of angstig, of allebei. Je kunt je niet meer concentreren, hebt moeite met plannen en organiseren en vergeet van alles en nog wat. Je raakt meteen geïrriteerd of trekt je juist terug of hebt hypeventilatie-aanvallen. Je kunt het snoepen niet laten en eet, drinkt of rookt (te) veel.
Je kunt geen kwartier/half uur meer wandelen en het kan zijn dat je alleen nog maar kunt of wilt liggen en slapen. In minder erge varianten (overspanning; overbelasting) kan je meer; heb je nog meer energie, maar kan je je even ellendig voelen; meestal mentaal of emotioneel. Terwijl je zo vermoeid bent, gebeurt het vaak dat je nauwelijks meer slaapt!
Vaak slaap je wel in, maar word je snel weer wakker om vervolgens niet/nauwelijks meer te slapen. Stress of spanning laten je lichaam onrustige aanvoelen en je hoofd lijkt een racebaan van wedijverende gedachten, aan een-geschakelde MOET-lijstjes en uitgestrekte piekerpaden: je kunt je niet ontspannen, al wil je nóg zo graag!
Binnenkort deel 2 uit de serie van 8
Meld je aan voor de nieuwsbrief (rechts op deze pagina) zodat je de melding ook in je mail krijgt.
Op het facebook platform ruimte voor reacties en het delen van ervaringen.
Like ons en krijg de melding van de laatste update.